Król Roger

Rok 1131. Pierwszego króla Sycylii Rogera II z normańskiej dynastii Hautville (syna Rogera I i bratanka Roberta Guiscarda - zdobywców Sycylii w latach 1061-1091 z rąk arabskich) wracającego z jakiejś wyprawy, zastaje na morzu potężna burza. Roger znajduje schronienie w Cefalu'. W podzięce Chrystusowi Zbawicielowi za ocalenie funduje tu katedrę. Miała ona być miejscem pochówku zarówno samego króla, jak i jego następców. Niestety, w roku 1154, w roku śmierci władcy, świątyni jeszcze nie ukończono. Konsekracji dokonano dopiero w 1267r. Toteż panteon dynastii Hautville znajduje się w katedrze w Palermo.

Roger II , był światłym i tolerancyjnym władcą, a jego dwór był najświetniejszym w całej ówczesnej chrześcijańskiej Europie. Jego tolerancja ma odzwierciedlenie również w sztuce architektonicznej Sycylii tamtego czasu. Mistrzowie normańscy, arabscy i greccy mieli udział w zdobieniu świątyń i pałaców, co jest szczególnie widoczne w Palazzo dei Normanni w Palermo, ale te wszystkie, jakże różne style, wyrażają się również w katedrze w Cefalu'.

Zachwycony osobą Rogera II był Karol Szymanowski. Zainspirowany sycylijskimi klimatami, krajobrazami i historią kompozytor poświęcił temu wspaniałemu władcy jedną z najlepszych swoich oper "Król Roger". Libretto do opery napisał Jarosław Iwaszkiewicz, który w "Książce o Sycylii" (polecam serdecznie) przedstawił w piękny, poetycki sposób zarówno historię Rogera, jego córki Konstancji i wnuka Fryderyka II Hohenstaufa (króla Sycylii i jednego z najznakomitszych cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego), jak i historię i motywy powstania dzieła Szymanowskiego.

Miasto Cefalu' było założone dużo wcześniej, bowiem znane było już Fenicjanom i Grekom, którzy zwali je Kephaloidion (przylądek), jednak złoty wiek nastąpił wraz z wspomnianym na początku wydarzeniem. Wspaniała katedra ukazuje się niespodziewanie oczom wędrującego po średniowiecznych zaułkach turysty. Monumentalna, otoczona wysokimi palmami budowla wspaniale komponuje się ze znajdującą się tuż za nią i wysoko nad nią skałą la Rocca. Między 2 smukłymi wieżami w stylu normańskim - arabskie łuki. Surowe wnętrze przytłacza i zmusza do powagi i pokory. Po bokach 16 starożytnych kolumn, prawdopodobnie przeniesionych ze znajdującej się na la Rocca rzymskiej świątyni Diany. W głębi mozaika z wizerunkiem Chrystusa Pantokratora w stylu greckim. Wszystko to wywiera piorunujące wrażenie.

Wspaniałe widoki na starówkę, port rybacki i skałę la Rocca rozciągają się z długiej plaży. Im dalej od miasta, tym lepiej widać schowane za starymi murami wieże katedry. Miasto najlepiej oświetlone jest późnym popołudniem (na początku października - między 17 i 18:30), kiedy to zachodzące słońce swymi łagodnymi promieniami gra barwami z pastelowymi budynkami, rudą skałą wznosząca się nad nimi i dochodzącym do samych fundamentów niebieskim morzem. Fantastycznie przepiękne miasto...

Zdjęcia (17)

Komentarze (0)